Die éne zin Claudia, die éne zin…..

 

Songteksten

Songteksten, tenminste als ze geschreven zijn in een taal die ik kan begrijpen, ken ik razendsnel uit mijn hoofd.

Mijn broer had die gave ook, en maakte zich al jong ‘zorgen’ over de ruimte die al die songteksten innamen in zijn brein.

Want stel je voor dat je op latere leeftijd nog mooie dingen wilde leren, maar dat daar geen ruimte voor was.

Want zelfs ‘het Smurfenlied” was na twee keer horen al niet meer van onze harde schijf af te krijgen.

Muziek, tekst en melodie

Als je minder goed teksten kan onthouden, ben je meestal veel gevoeliger voor de melodie van een lied.

Sommige mensen zeggen dat de tekst ze niets kan schelen, maar dat kan ik me niet voorstellen.

Teksten die ik niet goed kon verstaan werden vroeger al snel iets fonetisch. En dat fonetische deel bleef dan ook keihard vastgelegd in die ene hersencel.

Zo zing ik nog steeds bij het nummer “Zwart Wit” van Frank Boeijen hardnekkig; “Wie wil er bloed op de achterbank, van een zwangere geit” (in plaats van het feitelijke “Wie wil er bloed op de achterbank van de werkelijkheid”) Ik vind mijn versie wel logischer eigenlijk…

De lucht is blauw en ik blijf je trouw

Platte, te makkelijk rijmende teksten, die doen het niet goed bij mij. Van die teksten waarbij je eigenlijk het laatste woord al kan raden, als je het nummer voor het eerst hoort.

Maak het maar lekker complex, verhalend en diepgaand, dan heb je mij al mee voor meer dan de helft.

En dan moet het nog lekker klinken uiteraard; “Eternal Flame” van The Bangles is zo’n nummer waarvan ik de tekst überhaupt niet hoef te horen, omdat het de meest onaangename lijzige melodie heeft die maar mogelijk is…

Claudia

En dan…het nummer wat ik direct skip, waar ik nooit op zal stemmen, en wat ik tekstueel absoluut niet kan goedkeuren;

“Mag ik dan bij jou” van Claudia de Breij. Erg populair, geliefd bij velen, maar afgekeurd bij mij.

En dan allemaal vanwege die éne zin; “Want als ik bij jou mag, mag jij altijd bij mij”

Nou Claudia! Zo werkt het toch niet! Wat is dit voor tekstuele en bizarre voorwaardelijkheid?!

Blijkbaar moet mw. de Breij eerst zelf verzekerd zijn van haar plekje bij mij, voordat ze zelf toeschietelijk genoeg is om mij ook een plekje te geven.

Die ene zin is zo dom gekozen en haalt in één keer de hele bedoeling van dit lied onderuit.

Niks samen, niks we helpen elkaar, niks we steunen elkaar, door dik en dun, voor altijd en altijd.

Néééé, we stellen eerst een voorwaarde voor onszelf. Eerst het eigen belang veilig stellen en kom dan maar onder mijn parapluutje schuilen.

De betekenis

En als ik dan lees wat Claudia echt bedoelt heeft met dit lied: Het lied, dat het verhaal vertelt van iemand die op zoek is naar een veilige plek en geborgenheid in tijden van onzekerheid en verdriet, sluit aan bij de gevoelens en emoties rond het verlies van een dierbare.

Dan denk ik oprecht; had ze dan niet íets beter kunnen nadenken bij die éne zin?

Vooral voor iemand zoals ik, bij wie die ene zin eeuwig en altijd kostbare ruimte in moet nemen in het brein, en bij wie die ene zin voor altijd aversie op zal roepen.

Nog even en ik start een petitie om het stemmen op dit nummer voor de top 2000 onmogelijk te maken.. 😊

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *