Gisteren was ik op het congres, georganiseerd door ’s Heeren Loo, over de toekomst van de gehandicaptenzorg. Een inspirerend congres waarbij zorg in algemene zin stevig onder de loep werd genomen. Met een toekomstbeeld van onbetaalbaarheid, onhaalbaarheid en onhoudbaarheid is de zorg zoals wij die in Nederland kennen aan een stevige make-over toe.
Diverse sprekers spraken over hun visie en denkrichtingen, maar de meest rake opmerking kwam van één van de ervaringsdeskundigen zelf, een jonge vrouw die zorg en ondersteuning ontvangt van ’s Heeren Loo. “Je kan zorgafhankelijk worden gemaakt door verkeerde mensen om je heen”
Geen zorg zonder zorgindicatie
We zijn gewend om zorg toe te kennen, te indiceren, daarvoor is een zorgetiket nodig. Stel je je hulpvraag, dan volgt de diagnostiek en met je etiket navigeer je naar je indicatie en eindigt met een zorgaanbod. Rode draad door de middag van dit congres was wel dat het anders belicht moet worden, ander belicht kán worden. Inclusiever, vanuit solidariteit, vanuit de behoefte die iemand (van tijd tot tijd) nodig kan hebben en vooral vanuit autonomie. Dus zonder iemand afhankelijk te laten zijn, of iemand afhankelijk te maken van zorg.
Het containerbegrip “inclusie”
Ik strooi zelf graag met het begrip “inclusie”, maar heb tegelijk moeite met het containergehalte van dit begrip. Inclusie is een visie, een denkgedachte en geen einddoel op zich.
Ik kan het heel simpel stellen. Je hebt een beperking om mee te kunnen draaien in deze samenleving zal omgedraaid vanuit de inclusieve gedachte betekenen; de samenleving moet worden afgeremd of aangepast, zodat jij geen beperkingen ervaart.
Of een ander voorbeeld; Je hoort tot de doelgroep van mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. Laat het nou die arbeidsmarkt zijn die steeds meer bestaat uit op prestige en complexiteit, waardoor de arbeidsmarkt zelf steeds meer afstand krijgt tot ons mensen.
Bouw niet die twee bruggen
Bouw geen twee bruggen, eentje voor iedereen met sterke benen. En eentje voor de mensen die geen, of niet voldoende beenfunctie hebben. Maak hen niet afhankelijk van die speciale brug. Maak hen niet zorgafhankelijk, door ze te plaatsen in een zorgbehoeftige hoek.
En daarmee terugkomend op de rake uitspraak van gisteren; Kijk naar wat iemand nodig heeft, maak degene sterk.
Ondersteun en ga voor eigen regie, vanuit autonomie.En heb het lef om dat te doen zonder ZZP, VG, WMO of enig andere zorgindicatie.
De toekomst van de betaalbaarheid van onze zorg is rooskleurig. Immers geen mens wil zorgafhankelijk zijn.
Bouw aan een samenleving van onafhankelijkheid en één brug voor ons allemaal!
